روغن پالم نوعی روغن گیاهی خوراکی است که از میوه درختان نخل روغنی که در مناطق گرمسیری می روید گرفته می شود. که هم از قسمت گوشتی میوه پالم روغنی به نام Elaeis Guineensis   استخراج می شود  و هم از هسته این میوه روغن استخراج می شود.

روغن پالم حدودا حاوی 50 درصد اسید چرب اشباع که عمده آن از اسید چرب پالمیتیک می باشد و 50 درصد اسیدچرب غیر اشباع، که از نوع  اولئیک اسید می باشد، تشکیل شده است. این تعادل 50 درصدی منجر به پایداری بیشتر روغن پالم در برابر اکسیداسیون، در مقایسه با سایر روغن های گیاهی می شود. این روغن بعلت داشتن ترکیبات مفید مانند توکوفرول و توکوتری انول ها جز آنتی اکسیدان های طبیعی به حساب می آید. همچنین بصورت طبیعی حاوی ویتامین E می باشد.

روغن پالم و مشتقات آن بصورت ترکیب با سایر روغن ها مورد استفاده قرار میگیرند و بصورت مستقیم استفاده ای ندارند؛ این روغن طی شرایط گرمایی کنترل شده به دو بخش مایع(اولئین) و جامد(استئارین) مشتق می شود.

بخش مایع دارای نقطه ذوب پایین تری نسبت به بخش جامد می باشد و عمدتا بصورت ترکیبی در روغن های سرخ کردنی خانوار و صنعت مورد استفاده قرار می گیرد و بخش جامد ان دارای نقطه ذوب بالاتر بوده و فرمولاسیون شورتنینگ ها و مارگارین بعلت بافت دهی مناسب مورد استفاده قرار می گیرد.

روغن هسته پالم نیز دارای اشباع بالا در مقایسه با سایر روغن های گیاهی است؛ استفاده از این روغن در صنعت غذایی کشور مجاز نمی باشد،اما در صنعت شوینده کاربرد بالایی دارد. مانند لوازم آرایشی و بهداشتی و حتی سوخت‌های زیستی کاربردهای زیادی دارد.

از عوارض روغن پالم می توان به افزایش کلسترول، چاقی، اختلال کبد و بیماری قلبی می توان اشاره کرد؛ روغن طبیعی پالم اسیدهای چرب اشباع شده بیشتری به نسبت سایر روغن ها دارد و مصرف زیاد آن، برای بدن ضرر دارد.

شادی دانشور- کارشناس واحد بهبود تغذیه مرکز بهداشت شهدای انقلاب شیراز