ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﺎﻓﻆتی، ﺧﻄﺮ ﺧﻮدﮐﺸﯽ را تا حد زیادی ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ این به معنای آن نیست ﮐﻪ وﺟﻮد ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺗﻀﻤﯿﻦ ­ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮد دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﻧزند، وﻟﯽ ﻫﺮ چه ﺗﻌﺪاد اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎب­آوری و مقاومت او در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺮس و ﻧﺎﻣﻼﯾﻤﺎت زﻧﺪﮔﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.

ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻓﺮدی: احساس ﺗﻮانﻣﻨﺪی، ﻣﻬﺎرتﻫﺎی ﺑﯿﻦﻓﺮدی ﻣﻮﺛﺮ، ﻣﻬﺎرت ﺣﻞ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ، ﻣﻬﺎرت ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺳﺎﻟﻢ و ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت زﻧﺪﮔﯽ، ﺧﻮش ﺑﯿﻨﯽ و اﻣﯿﺪ ﺑﻪ آﯾﻨﺪه، وﺟﻮد ﺣﺲ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪی و وﺟﻮد تعلقات و علایق ﻣﺬﻫﺒﯽ

ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ: احساس ﻣﺴوﻮﻟﯿﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده، رواﺑﻂ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﮔﺮم و ﻣﺜﺒﺖ، ﺑﺮﺧﻮرداری از ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ 

 ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﺎﻓﻆ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ: وﺟﻮد ﺷﺒﮑﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻗﻮی (دوﺳﺘﺎن، ﻫﻤﮑﺎران و .. )، درﮔﯿﺮی و ﻣﺸﺎرﮐﺖ در اﺟﺘﻤﺎع، زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ رﺿﺎﯾﺖ ﺑﺨﺶ، ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎری ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ، امن و رﺿﺎﯾﺖ ﺑﺨﺶ، دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺖ روان

در مواجهه با فردی که علائم خودکشی دارد، چه باید کرد؟

- یافتن مکان مناسب که در آن بتوان گفتگویی آرام و خصوصی داشت.

- قدم بعدی، اختصاص دادن زمان کافی است؛ بیماران مستعد به خودکشی برای کاهش دردهای درونی خود نیاز به زمان گفتگوی بیشتری دارند که از نظر ذهنی آماده شوند؛ همچنین گوش دادن موثر، قدم مهمی در کاهش دادن ناامیدی در آنهاست.

چگونه به منابع حمایتی دسترسی پیدا کنیم؟

تلاش کنید تا از فرد مستعد به خودکشی برای جلب حمایت منابع و تماس با آنها، کسب اجازه کنید؛ حتی اگر فرد اجازه نداد، تلاش کنید شخصی را که به طور ویژه بتواند از فرد مستعد خودکشی حمایت کند در کنار او قرار دهید.

از قبل با فرد مستعد به خودکشی صحبت کنید، و توضیح دهید که گاهی وقت ها صحبت با غریبه ها آسان تر است که او احساس نادیده گرفته شدن یا رنجیدگی نکند.

برقراری یک ارتباط دوجانبه توام با اعتماد، در خلال پیدایش فرآیند خودکشی، اهمیت حیاتی دارد. 

 ندا خورشیدیان– مسوول واحد سلامت روان مرکز بهداشت شهدای انقلاب