امروزه برای اکثر خانواده ها به ویژه در شهرهای بزرگ، آپارتمان نشینی اجتناب ناپذیر است. گاهی سکوت در آپارتمان تاثیرات نامطلوبی بر افراد ساکن به ویژه کودکان و نوجوانان دارد.

یکی از این موارد، کم شدن شدت روابط با محیط اطراف و سرکوب آزادی های کودک است که باعث کاهش خلاقیت و مانع رشد طبیعی ذهن کودک و اسارت روح شاداب او در این سازه های سرد می شود. کودک باید کودکی را تجربه کند چرا که کودکان در بازی های خود زندگی را تمرین می کنند.

در صورتی که شرایط خاص و مطلوبی در این مجموعه ها رعایت نشود، سکونت در این سازه های تنگ و سرد تاثیر نامطلوبی بر روی افراد ساکن آنها خواهد گذاشت و در صورتی که نیازهای روحی افراد و به خصوص کودکان اقناع نشود، آنان نیز در معرض ابتلا به بیماری افسردگی قرار می گیرند.

آپارتمان نشینی باعث انزوا طلبی کودک و کاهش بازی های دسته جمعی می شود؛ در حالی که بازی های گروهی نقش پایه ای در جامعه پذیری و ایجاد روابط اجتماعی سالم دارند؛ بنابراین کاهش این گونه بازی ها باعث کاهش اعتماد به نفس کودکان و اختلال در روابط اجتماعی در آینده می شود.

کم تحرکی کودکان باعث از بین رفتن تعادل روحی می شود و کودکانی که به دلایل مختلف تعادل روحی ندارند، به تدریج مبتلا به خستگی مزمن می شوند؛ در صورتی که کودکان از لحاظ روحی و روانی نیاز به بازی و سر و صدار دارند ولی به علت ایجاد مزاحمت برای همسایه ها والدین به ناچار کودکان را از سر و صدا و بازی های پر تحرک منع می کنند.

کودک کم تحرک نیز به دنبال تخلیه نشدن انرژی، دچار مشکلات روانی شده و در آینده نسلی چاق، افسرده، کم تحرک و بی روحیه به جامعه وارد می شوند.

شاید جایگزین کردن کارهایی مثل بازی در پارک ها برای جبران این موضوع پیشنهاد شود اما این بازی ها همیشگی نیست و تابع شرایط خاص زمانی و مکانی است؛ مراقبت همیشگی در پارک نیاز است و اگر کودک بخواهد شب ها بازی کند فضاهای خارج از آپارتمان برای او مفید نیستند.

کودکان آپارتمان نشین اغلب وابستگی بیشتری به پدر و مادر خود دارند و اضطراب بیشتری را تجربه می کنند؛ همچنین محصور بودن در آپارتمان باعث افزایش تعداد وعده های غذایی و کاهش فعالیت فیزیکی و اختصاص دادن زمان زیادی به تماشای تلویزیون و بازی های کامپیوتری و در نتیجه چاقی می شود و چاقی نیز به نوبه خود باعث افزایش احتمال بروز افسردگی در بزرگسالی می شود.

همچنین آپارتمان نشینی باعث کاهش تماس با نور خورشید و افزایش احتمال کمبود ویتامین دی می شود که این کمبود نیز احتمالا بروز افسردگی را افزایش می دهد.

"ندا خورشیدیان" کارشناس سلامت روان مرکز بهداشت شهدای انقلاب