آسم، نوعی بیماری التهابی مزمن و غیرواگیر ریه است که تاکنون علت اصلی و دقیق آن مشخص نشده است، اما سابقه وجود یکی از انواع بیماری‌های آلرژیک مانند اگزما، آلرژی بینی، آلرژی غذایی و آسم در خانواده، احتمال بروز این بیماری را افزایش می‌دهد.

این بیماری با التهاب گذرگاه‌های هوایی همراه است و این امر منجر به تنگ شدن موقت مجاری هوایی می‌شود که اکسیژن را به سمت ریه‌ها می‌برند؛ حاصل این وضعیت، بروز علائم آسم یعنی سرفه، خس‌خس، تنگی نفس و تنگی قفسه‌ی سینه است. اگر این وضعیت شدید باشد، آسم می‌تواند منجر به کاهش فعالیت و ناتوانی در صحبت کردن شود.

آسم اغلب جنبه‌ ارثی داشته و می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما تقریباً نیمی از تمام موارد جدید بیماری، در کودکان زیر 10 سال بروز می‌کند.

با وجود اینکه درمان‌های به‌ظاهر معجزه‌آسایی برای علائم آسم وجود دارد، ولی آسم هنوز یک بیماری جدی و خطرناک است؛ البته با درمان مناسب، فرد بیمار می‌تواند به‌خوبی با این بیماری زندگی کند. درمان نامناسب بیماری، توانایی ورزش و فعالیت را محدود می‌کند.

آسم قابل درمان نیست اما علائم آن قابل کنترل است. از آنجا که آسم غالباً با گذشت زمان تغییر می‌کند، مهم این است که شما با پزشک خود مشورت کنید تا علائم و نشانه‌های خود را ردیابی کنید و در صورت لزوم درمان خود را تنظیم کنید.

علائم و نشانه ‌ها

علائم و نشانه‌های معمول آسم عبارتند از تنگی نفس، سرفه (اغلب شب‌ها بدتر می‌شود) و صدای خس‌خس در هنگام نفس‌کشیدن. بسیاری از بیماران از احساس سفتی در قفسه‌ی سینه نیز شکایت می‌کنند. باید توجه داشته باشید که این علائم اپیزودیک (دوره‌ای) هستند و افراد مبتلا به آسم ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها هیچ‌گونه علائمی نداشته باشند.

محرک‌های رایج برای علائم مربوط به آسم عبارتند از قرارگیری در معرض آلرژن‌ها (حیوانات خانگی، گرد و غبار، کپک‌ها و گرده‌های گیاهان)، ورزش و عفونت‌های ویروسی. استفاده از تنباکو یا قرارگیری در معرض دود آن، کنترل آسم را پیچیده می‌کند.

ناگفته نماند که علائم آسم بستگی به نوع بیماری دارد. هر فردی که به بیماری آسم مبتلاست، تمام این علائم را تجربه نمی‌کند. از سوی دیگر، داشتن یکی از علائم آسم به این معنی نیست که شما به این بیماری مبتلا هستید، با این‌حال بهتر است که علائم را جدی بگیرید.

حمله آسم چیست؟

وقتی شدت علائم آسم از حد معمول بیشتر شود، به آن حمله آسم گفته می‌شود. حمله‌های آسم معمولا شدت متفاوتی دارند. بعضی از آنها گاهی آنقدر شدید می‌شوند که حتی می‌توانند مرگبار باشند. اما بیشتر حمله‌های آسم از چنین شدتی برخوردار نیستند. در هر صورت، علائم حمله شدید آسم عبارتند از: تنگی نفس شدید و تنفس سطحی و سریع، عرق سرد، خس خس پیشرونده، استفاده از عضلات تنفسی فرعی که نشانه‌اش کشیده شدن پوست قفسه سینه و عضلات بین دنده‌ای به درون قفسه سینه است؛ ناتوانی در بیان یک جمله و افت سطح هوشیاری نیز بخش دیگری از نشانه‌هاست.

چگونه علائم اولیه حمله آسم را تشخیص دهیم

علائم هشداردهنده‌ی اولیه، تغییراتی هستند که درست قبل یا با فاصله‌ی بسیار نزدیکی از آغاز یک حمله‌ی آسم اتفاق می‌افتند. این تغییرات قبل از علائم شناخته‌شده‌ی آسم اغاز می‌شوند و اولین علائمی هستند که نشان می‌دهند علائم آسم در حال تشدید است. به‌طور کلی، این علائم اولیه به‌اندازه‌ای شدید نیستند که مانع از انجام فعالیت‌های طبیعی و روزمره‌ی فرد شوند، اما با شناسایی این علائم فرد می‌تواند حمله‌ی آسم را متوقف کند یا از تشدید علائم پیشگیری کند.

علائم هشدار دهنده‌ی اولیه یک حمله‌ی آسم شامل موارد زیر می‌شود:

سرفه‌ی مکرر به‌خصوص در شب

دشواری تنفس

احساس خستگی شدید یا ضعف در هنگام فعالیت جسمی

خس‌خس یا سرفه در جریان یا پس از فعالیت جسمی

احساس خستگی، آشفتگی، ناراحتی و تحریک‌پذیری

کاهش یا تغییر در عملکرد ریه

علائم یک سرماخوردگی یا آلرژی

مشکلات خواب

اگر حمله آسم تحت درمان قرار نگیرد، چه اتفاقی می‌افتد؟

بدون درمان فوری، مشکل تنفسی فرد بیمار شدیدتر شده و صدای خس‌خس او بیشتر می‌شود. ممکن است ریه‌ها طی یک حمله‌ی آسم به‌حدی سفت شوند که جریان هوای کافی برای تولید صدای خس‌خس وجود نداشته باشد. این وضعیت که با عنوان خاموشی قفسه سینه شناخته می‌شود، یک علامت جدی است.

در هنگام حمله‌ی شدید آسم بیمار باید فورا به بیمارستان انتقال داده شود. متاسفانه برخی از افراد ناپدید شدن خس‌خس طی حمله‌ی آسم را علامت بهبودی درنظر گرفته و اقدامی در جهت رفع این وضعیت نمی‌کنند.

اگر بیمار درمان مناسب حمله‌ی آسم را دریافت نکند، ممکن است عاقبت قادر به سخن گفتن نباشد و اطراف لب‌های او آبی‌رنگ شود. این تغییر رنگ که با عنوان سیانوز شناخته می‌شود، به این معنا است که میزان اکسیژن خون بیمار کاهش پیدا کرده است. بدون انجام درمان فوری در اتاق اورژانس، فرد ممکن است هوشیاری خود را از دست داده و درنهایت از دنیا برود.

آسم و مصرف سیگار

احتمال ابتلای افراد سیگاری به آسم بیشتر است. اگر فرد مبتلا به آسم، سیگار نیز بکشد، این وضعیت ممکن است موجب تشدید علائمی نظیر سرفه یا خس‌خس شود. زنانی که در حین بارداری سیگار می‌کشند، باعث می‌شوند که احتمال خس‌خس کردن در نوزادشان بیشتر شود. عملکرد ریه‌ها در نوزادانی که مادران آن‌ها طی بارداری سیگار کشیده‌اند، ضعیف‌تر است. اگر فردی مبتلا به آسم است و سیگار هم می‌کشد، باید بداند ترک سیگار مهم‌ترین گام برای حفاظت از ریه‌ها است.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر فکر می‌کنید مبتلا به آسم هستید. اگر بطور مکرر دچار سرفه یا خس خس سینه می‌شوید که بیش از چند روز طول می‌کشد یا سایر علایم و نشانه‌های آسم را دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. درمان سریع آسم می‌تواند از آسیب‌های طولانی مدت به ریه جلوگیری کند و مانع پیشرفت بیماری فرد با گذشت زمان می‌شود.

محبوبه دهقان – کارشناس پیشگیری از بیماری های غیر واگیر مرکز بهداشت شهدای انقلاب