شیرمادر پیوند عاطفی و تکامل روحی و شناختی کودک را ارتقا می بخشد و به او احساس امنیت می دهد و در یک کلام بهترین غذا برای پرورش روح، روان و جسم کودک است؛ رفتارها و اصول تربیتی والدین و همچنین نوع برخورد والدین و تعاملات عاطفی یا برقراری پیوند عاطفی در کودک می تواند، از عوامل مختلفی تاثیرپذیری داشته باشد که یکی از آنها تجربه های دوران کودکی با مراقب اولیه خود مادر می باشد.

در سه دهه اخیر تحقیقات گستردهای در زمینه روابط عاطفی روانی مادر و نوزاد صورت گرفته است، که نتایج آن بر تماس مستقیم مادر و فرزند از لحظه تولد و شروع زود هنگام و انحصاری با شیرمادر تاکید دارد.

مادرانی که فرزند خود را باشیر خود تغذیه می کنند خیلی زودتر از سایر مادران احساس مثبتی به آنان پیدا می کنند، و هرچه این تماس زودتر آغاز شود احتمال موفقیت در امر تغذیه و مدت تغذیه با شیر مادر افزایش می یابد.

مدت زمانی که لازم است فرزند از بدو تولد نزد مادرش باشد تا مورد پذیرش مادر قرار بگیرد و روابط عاطفی بین آن دو برقرار شود را زمان سرنوشت ساز می نامند، که این زمان در گونه های مختلف پستانداران متفاوت است.

برقراری تماس بین مادر و نوزاد در ظرف ساعت اول عمر که نوزاد در اوج هوشیاری است برای برقراری ارتباط عاطفی از اهمیت فوق العاده ای برخورداراست، بدلیل اینکه از حدود 90 دقیقه پس از تولد، هوشیاری نوزاد کاهش می یابد و تا حدود 48 ساعت خواب آلود است.

در ساعت اول بدو تولد، روابط عاطفی قوی تری بین مادر و فرزند ایجاد می شود و تداوم شیردهی موفق تری را بهمراه دارد، بنابرای در ارزیابی روابط عاطفی می توان به، تسریع در پیشرفت مراحل مختلف تکامل، کاهش ابتلا به عفونت گوش، تقویت قدرت بینایی، ضریب هوشی بالاتر و ثبات عاطفی روانی بیشتر نیز اشاره کرد.

همچنین شیر مادر می تواند، تاثیر مستقیم بر سلامتی جسمی مادر ،احساس رضایت و لذت، کاهش استرس، افزایش حس همدلی و اعتماد به نفس، احساس بالندگی، افزایش تحمل مادر و پیشگیری از افسردگی بعد از زایمان را به ارمغان آورد، بنابراین تماس نزدیک کودک با بدن مادر، موجب امنیت خاطر، انتقال محبت و پایه گذاری اعتماد به نفس در کودک می شود.