میزان ابتلای این اختلال بین دختران و پسران تفاوت زیادی ندارد، اما این اختلال و سایر عادات دهانی از جمله  تنفس دهانی، مکیدن لب، دندان قروچه، ناخن جویدن و سایر مصادیق از جمله اختلالات اضطرابی در کودکان است.

در هنگام تولد، نوزاد دارای چند عکس العمل اصلی است که شامل حرکات بازتابی بوده و با آن متولد می شود، که برخی از این علایم در چند هفته اول و برخی تا ماه ها با کودک همراه است.

 این بازتاب ها به رشد جسمی و فکری نوزاد کمک می کند و جزئی از فرایند رشد نوزاد محسوب می شود، که از مهمترین آنها می توان به مکیدن، چنگ زدن و پلک زدن اشاره کرد.

انگشت مکیدن در کودکی را می توان از زاویه های مختلف مورد بررسی قرار داد، چرا که گاهی مربوط به مرحله ای از رشد کودک است و طبق نظریه روانکاوی یا روانی تحلیلگری فروید که عنوان می کند 4 تا 5 سال اول زندگی یا مرحله کودکی برای شگل گیری شخصیت اهمیت زیادی دارد.

مرحله اول رشد کودکی مرحله دهانی است چرا که دهان اولین اندامی است که به کودک لذت می هد، کودکان غذای حیات بخش را از حفره دهان کسب می کنند، اما غیر از آن، از طریق مکیدن نیز لذت می برند و اغلب در اوایل کودکی این نیاز کودک به بهترین شیوه ارضا می شود.

وقتی کودکان بزرگتر می شوند، به خاطر تغذیه زمان بندی شده، افزایش فواصل زمانی بین وعده های غذا و از شیر گرفتن، به احتمال بیشتری دچار احساس ناکامی و اضطراب می شو ند و این اضطراب ها باعث می شود که کودک راهی برای آرام کردن خود پیدا کند؛ در واقع با فاصله پیدا کردن وعده های غذایی و به ویژه از شیر گرفتن، اضطراب از دست دادن مادر در کودک ایجاد می شود و راهی برای ایجاد آرامش جست و جو کرده و انگشتان شان را  می مکند.

یکی دیگر از علت های مکیدن انگشت در کودکان، رویش دندان ها و خارش لثه است؛ کودکانی که دندانشان در حال رویش است برای کاهش خارش از انگشتان خود استفاده می کنند.

در صورتیکه علت مکیدن انگشت در کودکان مشخص شد، والدین باید ارتباط صمیمی با کودک ایجاد کنند و رابطه والد فرزندی نقش مهمی در کاهش اضطراب و به طبع آن انگشت مکیدن دارد.

اضطراب  از شیر گرفتن که جزیی از مرحله رشدی کودک است، طبیعی بوده و بعد از ایجاد رابطه صمیمی و از بین بردن اضطراب کودک، اگر همچنان این رفتار ادامه داشت و در واقع به صورت عادت در امده بود باید اقدامات درمانی را انجام دهند.

والدین باید با زیر نظر گرفتن کودک زمان ها و موقعیت های  که بیشتر اقدام به این کار می کند را شناسایی کرده و  از تکنیک هایی مانند مشغول نگه داشتن دست کودک، حواس او را پرت کنند.

استفاده از قانون برای کودکان بزرگتر، از راهکار های مناسب برای درمان مکیدن انگشت است، به عنوان مثال هنگام خواندن کتاب دست ها زیر پتو باید قرار قرار گیرد و هر موقع دست به سمت دهان می رود خواندن داستان قطع می شود.

برای کودکان دبستانی و بزرگتر می توان از یاد آور استفاده کرد. یعنی رمزی بین والد و کودک گذاشته می‌شود، به عنوان مثال، هرگاه من شما را در حال انگشت مکیدن مشاهده کنم یک بشکن یا سوت میزنم و او می بایست سریع این عمل را به عمل دیگری تبدیل کند.

همچنین در صورت تکرار و ادامه دار بودن موضوع، حتما با یک روانشناس مشورت کنید.

ندا خورشیدیان – مسوول واحد سلامت روان مرکز بهداشت شهدای انقلاب