قضاوت کردن بر رفتار و گفتار دیگران، از آزاردهنده ‌ترین ناهنجاری‌های رفتاری است، که بیشتر اوقات آگاهانه یا نا آگاهانه مرتکب آن می‌شویم، در حالی که اگر هر یک از ما تاثیرات قضاوت‌های نادرست خود را بر زندگی افراد ببینیم، این نکته را درک خواهیم کرد که گاهی قضاوت‌های نادرست می‌تواند مسیر زندگی دیگران را تغییر دهد.

قضاوت کردن در مورد کودکان نیز، که مدام در حال یادگیری مرز میان واقعیت و خیال هستند، از حساسیت بیشتری برخوردار است، والدین اغلب در برابر آنچه که به عنوان دروغ از گفته های کودک برداشت می کنند به شدت واکنش نشان می دهند در حالی که باید با شیوه های تربیتی صحیح کودک را به راستگویی تشویق کرد.

برخی اوقات فرزند ما در پی انجام کارهای خود، نیت و فکری مثبت دارد، ولی ممکن است از سوی ما برداشتی  منفی تلقی شود؛ به عنوان مثال، فرزندمان که برادر کوچک تر خود را به دلیل ناسزا گفتن تنبیه کرده است، واضح است که از حرف برادر خود ناراحت شده و چنین کاری را زشت برداشت کرده است، اما از نظر ما، تفکر فرزند بزرگ تر مثبت بوده است، اما روشی که برای تنبیه برادر کوچک تر خود استفاده کرده، روشی غلط و نامطلوب بوده است؛ در این شرایط بهتر است که در این مورد او را آگاه کنیم.

گام اول ارتباط با کودک، مهربانی است و هیچگاه نباید او را مورد قضاوت قرار داد؛ بایستی با کودک وارد تعامل شد و از زبانی که کودک قادر به درک آن باشد، استفاده کرد، مثلا به کودک می توان گفت، بعضی اوقات گفتن اینکه تو این خطا را کردی برایت سخت است، و تو گفتی مثلا گربه این کار رو کرده، اما من و تو هر دو می دانیم که گربه این کار رو نکرده و من دوست دارم که شجاعت داشته باشی و از خودت بشنوم که تو آن خطا را انجام داده ای و بعد می توانیم در موردش صحبت کنیم.

برچسب زنی از موانع ارتباطی است به همین منظور بایستی از برچسب زنی به کودک پرهیز کرد زیرا با این کار علاوه بر اینکه احساس بدی به خود پیدا خواهد کرد، بلکه با این فکر در آینده نیز بعضی موارد را از شما پنهان خواهد کرد، پس لازم است در ارتباط با کودک همیشه از جملات مثبت استفاده کنیم و به جای اینکه بگوییم تو چرا دروغ گفتی بگوییم مهم است که راستش را بگویی.

لازم است از همین حالا دست به کار شوید و برای فرزندان کتاب هایی بخوانید که بر اهمیت صداقت تاکید می کند؛ یکی از راهکارهای تشویق کودک به راستگویی، بازی با عروسک های انگشتی است؛ در این شیوه بازی شما می توانید با در دست قرار دادن عروسک با صدایی متفاوت از کودک درخواست کنید که واقعیت را بگوید و کودک هم نگران عواقب بیان واقعیت نخواهد بود.

ندا خورشیدیان- کارشناس مسوول واحد سلامت روان مرکز بهداشت شهدای انقلاب